News

Η μαγειρίτσα και το αρνί είναι τα πλέον εμβληματικά πιάτα του Πάσχα· και μπορεί  αμφότερα έχουν σαν βάση το κρέας, διαφέρουν όμως ριζικά ως προς τα αρώματα και την γεύση τους άρα και ως προς τα κρασιά που προτιμούν προκειμένου να προσφέρουν ιδανικές αρμονίες. Παρόλαυτά έχουν και κάτι κοινό: αγαπούν και τα δύο ιδιαιτέρως τα Ιταλικά κρασιά! Η μαγειρίτσα χαρακτηρίζεται από την σχετική έλλειψη λίπους και την έντονη παρουσία των χορταρικών, συνεπώς τα περισσότερα ερυθρά –και ιδιαίτερα τα τανικά- αποκλείονται εδώ. Έτσι τι καλύτερο από το να φέρουμε στα ποτήρια μας ένα πληθωρικό λευκό, ιδιαίτερα μάλιστα όταν αυτό δεν διαθέτει έντονα φρουτώδη ή τροπικά αρώματα. Η Ιταλία είναι …μανούλα στο στυλ και ένα κορυφαίο βαρελάτο Chardonnay όπως το Alma Curtefranca Bianco της Bellavista θα συνδυάσει ουσία και κύρος. Αν πάντως θέλετε να εντυπωσιάσετε ακόμα και τις πλέον διαβασμένες παρέες μην κοιτάξετε παραπέρα από το Belisario, Cambrugiano Verdicchio di Matelica Riserva! Ένα ύψιστο δείγμα της ποικιλίας  Verdicchio από την περιοχή του Marche που τερματίζει και το κοντέρ των διακρίσεων αλλά και αυτό της αρμονίας (λόγω της βελούδινης φυτικότητάς του) με το συγκεκριμένο πιάτο. Ακόμα όμως και οι οπαδοί του έντονου λεμονιού δεν θα πρέπει να ανησυχούν ότι θα ξεμείνουν από …πυρομαχικά! Όσο ξινή και αν κάνετε την μαγειρίτσα σας το ιδιαίτερα μοδάτο Vermentino –το Ιταλικό αντίστοιχο του Ασύρτικου- είναι έτοιμο να αντιμετωπίσει την πρόκληση. Εσείς απλώς επιλέγετε ανάμεσα στο Belguardo Vermentino από την γαλήνια Τοσκανέζικη Maremma ή το Sella & Mosca “Cala Reale” από την εξωτική  Σαρδηνία! Στην περίπτωση του αρνιού τώρα, τα πράγματα είναι απλά. Το λίπος του ζώου απαιτεί αγριάδα και επιθετικότητα από το κρασί, οπότε κάθε ερυθρό με υψηλή οξύτητα η/ και τανίνες και ελάχιστη γλύκα είναι ικανό να φέρει την Ανάσταση! Κανείς δεν μπορεί να μην βγάλει το καπέλο στο δικό μας Ξινόμαυρο, όπως το μεγάλο Nebbiolo θα κάνει ακόμα καλύτερα την δουλειά. Άλλωστε το διαμάντι του Πιεμόντε έχει πολλά κοινά με το βορειοελλαδίτικο σταφύλι, όπως αποδεικνύει το μυθικό Barolo του οινοποιείου Reva ή το πιο προσιτό Nebbiolo d’ Alba του ιδίου παραγωγού. Αν πάντως επιθυμείτε κάτι πιο μαλακό αλλά εξίσου ταιριαστό, η Τοσκάνη με το Sangiovese της θα φέρει τον …Vivaldi δίπλα στο κλαρίνο! Και μάλιστα δια της οινικής μπαγκέτας του μαέστρο Mazzei, με ετικέτες του όπως το Fonterutoli Chianti Classico ή το Ser Lapo Chianti Classico Riserva. Άφθονες επομένως οι επιλογές για το Πασχαλινό τραπέζι, επιλογές που πάντως γίνονται σχεδόν διπλάσιες αφού τα περισσότερα από τα παραπάνω κρασιά κυκλοφορούν και σε φιάλες magnum. Και με δεδομένο το πολυάριθμο της παρέας πότε θα βρείτε καλύτερη ευκαιρία για να απολαύσετε την ακόμα υψηλότερη ποιότητα αλλά και τη λάμψη μιας μεγάλης φιάλης;

Η Ιταλία μπορεί να διαθέτει το πλέον δημοφιλές αφρώδες του κόσμου, όμως τα καταφέρνει εξίσου καλά και οι φυσαλίδες αποκτούν ύψιστο κύρος και  ποιότητα. Ναι, μπορεί το Prosecco από την περιοχή του Veneto να έχει κατακτήσει τις καρδιές κάθε οινόφιλου με την μαλακότητα και το ευκολόπιοτο του χαρακτήρα του αλλά στην Λομβαρδία ο αφρισμός μετατρέπεται σε έργο τέχνης. Η Franciacorta δεν είναι απλώς μια ονομασία προέλευσης αφιερωμένη στα αφρώδη, αλλά και η πρώτη που απέκτησε το ύψιστο status DOCG για αυτά. Και όχι άδικα αφού στα κρύα, γεμάτα κιμωλία εδάφη της το Chardonnay, το Pinot Nero και λίγο Pinot Bianco βρίσκουν το τέλειο terroir για να ωριμάσουν όσο πρέπει προκειμένου να προσφέρουν αφρώδη παγκόσμιας κλάσης. Αν όλα τα παραπάνω –με εξαίρεση βέβαια την ύπαρξη του Ιταλικού Pinot Bianco!- σας θυμίζουν Καμπανία σημαίνει απλά ότι είστε ιδιαίτερα διαβασμένοι. Όμως οι ομοιότητες της γειτονικής στο Μιλάνο περιοχής με την μεγάλη κυρία των αφρωδών δεν σταματούν στο αμπέλι αλλά συνεχίζονται και στο κελάρι, με τα αφρώδη της Franciacorta να ζυμώνονται με την ίδια παραδοσιακή μέθοδο και να παραμένουν για μεγάλα διαστήματα με τις οινολάσπες της δεύτερης ζύμωσης στην φιάλη. Μάλιστα σε περφεξιονιστικούς οίκους όπως η Bellavista αυτές οι παραμονές είναι ακόμα μεγαλύτερες και από της Σαμπάνιας, με αποτέλεσμα την μέγιστη δύναμη και πολυπλοκότητα. Πάρτε για παράδειγμα την “απλή” Bellavista Alma Brut Grand Cuvee NV η οποία δέχεται την ευεργετική επίδρασή τους για 4-6 χρόνια, την στιγμή που οι Σαμπάνιες ανάλογης …ιεραρχίας δεν ξεπερνούν τα 2! Φυσικά και εδώ μπορεί κανείς να προσκολληθεί στο στυλ που του αρέσει επιλέγοντας μια Franciacorta χωρίς ένδειξη χρονιάς όπως η παραπάνω, αφού σε αυτήν την περίπτωση το blending διαφορετικών εσοδειών και αμπελοτεμαχίων διασφαλίζει την ίδια αγαπημένη γεύση σε κάθε φιάλη κάθε παρτίδας. Από την άλλη αν θέλει να απολαύσει την μοναδική γεύση που προσδίδει η φύση σε κάθε χρονιά δεν έχει παρά να κοιτάξει σε μια Saten Brut Millesimato, ένα αφρώδες πραγματικό μετάξι. Φυσικά οι επιλογές μιας Franciacorta δεν σταματούν εδώ, με τις Alma Non Dosato, Nectar Demi Sec και  Rose Millesimato Brut να προσφέρουν υπέροχα ταξίδια στο κατάξηρο, ημίξηρο και ροζέ στυλ αντίστοιχα και την Vittorio Moretti Extra Brut να τερματίζει το κοντέρ πολυπλοκότητα και πολυτέλειας. Τι περιμένετε λοιπόν για να γυαλίσετε τα flute σας;

Σύμφωνα με τον Πλίνιο τον πρεσβύτερο “η Ιταλία έχει περισσότερα κρασοστάφυλα από τους κόκκους μιας παραλίας”. Και μπορεί ο Ρωμαίος συγγραφέας και φυσιοδίφης να ισχυρίστηκε κάτι τέτοιο με μια δόση υπερβολής, ωστόσο η αλήθεια είναι ότι η Ιταλία διαθέτει πάνω από 1000 γηγενείς ποικιλίες, τις περισσότερες από κάθε άλλη χώρα του κόσμου. Κάθε απόπειρα εξερεύνησης σίγουρα πρέπει να αρχίσει με το Nebbiolo, τον ερυθρό βασιλιά που από τους πνιγμένους στην ομίχλη αμπελώνες του Πιεμόντε προσφέρει τα πιο μακρόβια κρασιά της Ιταλίας, όπως για παράδειγμα το Reva Barolo.  Στην άλλη άκρη της βόρειας Ιταλίας είναι η Corvina, η Rondinella και η Molinara που παίρνουν τα ερυθρά σκήπτρα, η αποξήρανση των οποίων σε ντιβάνια έχει σαν αποτέλεσμα τους δυναμίτες που ακούν στο όνομα Amarone della Valpolicella, όπως αυτό του Cesari. Βέβαια όσοι βρίσκονται σε πιο …ανάλαφρη διάθεση ας γεμίσουν τα flute τους με το Prosecco Treviso Brut της Masottina, το βελούδινο, ευκολόπιοτο αφρώδες που παράγεται από το σταφύλι του Veneto Glera. Και πριν ταξιδέψουν νοτιότερα ας απολαύσουν την γνωστότερη λευκή ποικιλία της Ιταλίας –το Pinot Grigio-σε μια κορυφαία εκδοχή της ανοίγοντας το Pinot Grigio Ai Palazzi. Με τους κυματιστούς της λόφους, τις αριστοκρατικές αγροικίες και φυσικά την μοναδική Φλωρεντία να τερματίζει τον δείκτη του flair, η Τοσκάνη δικαίως είναι ο πλέον πολυδιαφημισμένος αμπελώνας της Ιταλίας. Και η πατρίδα του ερυθρού Sangiovese επίσης, που στα χέρια  ύψιστων παραγωγών όπως οι Mazzei μετουσιώνεται με κρασιά όπως το Fonterutoli Chianti Classico. Παλαιότερα το άρθρο αυτό θα τελείωνε κάπου εδώ, όμως τις τελευταίες δεκαετίες ο Ιταλικός νότος έχει αποδείξει όχι μόνο ότι μπορεί να παράξει σπουδαία κρασιά αλλά να πρωταγωνιστήσει και στην σχέση ποιότητας τιμής. Τα βουνά πάνω από την Ανκόνα διαθέτουν υπέροχα λευκά σταφύλια όπως το Verdicchio και το ιδιαίτερα μοδάτο Pecorino, με τα Belisario Del Cerro και Grifoni Pecorino Tara να προσφέρουν με το value τους μια επιπλέον δικαιολογία για δοκιμή! Η Σικελία και η Σαρδηνία δεν είναι μόνο πανέμορφες ως φύση αλλά και ως κρασιά. Ανάμεσα στα πολλά διαμάντια της πρώτης εξέχουσα θέση κατέχει το ερυθρό σταφύλι Nero d’ Avola, κάτι που αποδεικνύει περίτρανα το Zisola. Από την άλλη το ευρισκόμενο στην δεύτερη οινοποιείο Sella & Mosca δεν κατέχει απλά έναν από τους μεγαλύτερους αμπελώνες της Ευρώπης, αλλά παράγει και σπουδαία λευκά -όπως το La Cala- από την ντίβα Vermentino. Μια μικρή εισαγωγή στον  μοναδικό οινικό πλούτο αρωμάτων και γεύσεων που προσφέρουν οι ανεξάντλητες γηγενείς ποικιλίες της χώρας, ικανή πάντως να κρατήσει τα ποτήρια σας “απασχολημένα” για καιρό!